Umuda giden yol,tüm anne ve babalar için çocukların iyi bir eğitim, iyi bir kariyer sahibi olması için üniversite mezunu olması. Ama gerçek böyle değil! Yıllarca anne ve babaların halk tabiri ile dişinden tırnağından artırdığı paralarla,evladını 16 ile 20 yıl gibi uzun bir süre okuttuktan sonra çocuğuna halen harçlık vermek zorunda kalıyor olması gerçekten çok acı.
Bu ülkede üniversite mezunu olup işsiz kalanların sayısı, sanılanın çok çok üstünde. Avrupa’da üniversite okuma oranı %37 Türkiye’de %11 0lmasına rağmen ülkemde 692 bin mezun işsiz ve çaresizdir.
Annenin babanın alın terine yazık! Umuda giden yolu umutsuzluk yolu edenler; halen baş tacı oluyor.Ülkemde bir yanlış var! Halen bu yanlışa doğru demekten, takım tutar gibi siyaset yapmaktan vazgeçmezseniz,evlatlarınıza yazık edeceksiniz.Devletleri ayakta tutan gerçeği görmek zorundayız. Çok geç olmadan!
Kişisel çıkarlar, devletleri ileri değil geri götürmekten başka bir işe yaramaz. Şu ana kadar bizi yönetenler,şahsi çıkarlarını toplum çıkarlarının önünde tuttukları için kişiler, zengin olurken devlet güçsüzleşmektedir.İnanın devlet güçsüzse, bireyler ne kadar zengin olursa olsun, bu ülkeye faydası olmaz.
Yoksul bir halkı yönetmek kolaydır. Aç bir insanı hele hele evladı aç bir anayı yönetmek, o kadar kolay, bir o kadarda ucuzdur ki bunu anlatmak ve ima etmek bile bana acı veriyor. Evladı aç olan bir ana, bir tas çorba için evladını doyurmak için oy da verir canını da verir.Analarımızı artık bu duruma düşürenlerden, kurtarma zamanı geldi de geçiyor .
Yazımı herkes anlayabilsin diye rakamlar vermeden sade, anlaşılır yazmak istedim.Bu ülkede yaşayan 65 milyon çaresize sesleniyorum; çare sizlersiniz! Uykudan uyanırsanız, bu ülkenin umudu olacaksınız. Buna inancım tamdır.Evlatlarınızın boynundaki tasmayı çıkarma vakti gelmiştir. Mutlu bir gelecek için birlik olalım. Umutsuzluğa kapılmayalım. Bu günden itibaren umuda merhaba diyelim…
