Diksiyon, bir yazarın bir fikri, bakış açısını ya da bir hikayeyi etkin bir şekilde iletmek için yaptığı dilsel seçimleri ifade eder. Literatürde, bir yazar tarafından kullanılan kelimeler, farklı bir ses ve stil oluşturulmasına yardımcı olabilir.
Bu, bir mesajı iletmek veya belirli bir ses veya yazı stili oluşturmak için kelimelerin dikkatlice seçilmesidir. Örneğin, akıcı, figüratif dil renkli nesir yaratırken, özlü ve doğrudan bir dille daha resmi bir kelime hazinesi bir noktaya yönlendirmeye yardımcı olabilir.
Yazımda 8 Farklı Diksiyon Türü
Farklı diksiyon stilleri, farklı fikirlerin nasıl ifade edildiğini etkiler. Sekiz yaygın diksiyon türü vardır:
Biçimsel diksiyonu: Biçimsel diksiyon, argo veya konuşma dili olmadan karmaşık bir dilin kullanılmasıdır. Biçimsel diksiyon gramer kurallarına sadık kalır ve cümlelerin yapısını karmaşık söz dizimi kullanır. Bu tür bir dil genellikle profesyonel metinlerde, işletme belgelerinde ve yasal belgelerde bulunur.
Enformel diksiyonu: Enformel diksiyon daha konuşma konusudur ve çoğunlukla anlatı literatüründe kullanılır. Bu geçici yerel, insanların gerçek hayatta nasıl iletişim kurduğunu temsil ediyor ve bu da daha gerçekçi karakterleri betimlemek için bir yazar özgürlüğü veriyor. Çoğu kısa öykü ve roman gayri resmi diksiyonu kullanır.
Pedantik diksiyonu: Bu, bir yazarın yazılarında oldukça ayrıntılı veya akademik olduğu zamandır. Kelimeler sadece bir anlam ifade etmek için özel olarak seçilmiştir. F. Scott Fitzgerald’ın The Great Gatsby’inde olduğu gibi, karakterler son derece eğitimli bir şekilde konuşurken bazen edebiyatta kullanılır.
Konuşma dili: konuşma dili ya da ifadeler doğada gayrı resmidir ve genellikle belirli bir bölgeyi ya da zamanı temsil eder. Konuşma dili yazarlığa renk ve gerçekçilik katmaktadır.
Argo diksiyonu: Bunlar, belirli bir kültürde veya alt grupta ortaya çıkan ancak çekiş kazandıran kelimelerdir. Argo, yeni bir kelime, kısaltılmış veya değiştirilmiş bir kelime veya yeni bir anlam alan kelimeler olabilir. Yaygın çağdaş argo kelimelerinin örnekleri, birisine hakaret etmek için “moda” ve “gölge atma” anlamına gelen “ağırlaştırılmış” “kalça” yerine “aggro” dur.
Özet diksiyonu: Bir yazar, bir fikir veya duygu gibi somut olmayan bir şeyi ifade etmek için kelimeler kullandığı zamandır. Soyut ifadeler genellikle fiziksel detay ve özgüllükten yoksundur. Çünkü okuyucunun beş duyusu ile deneyimleyemediği şeylerdir.
Somut diksiyonu: Somut diksiyon, kelimelerin kelimenin tam anlamıyla kullanılmasıdır ve genellikle duyulara hitap eden şeylere atıfta bulunur. Anlam, yoruma açık değildir çünkü yazar ifadelerinde spesifik ve ayrıntılıdır. Örnek olarak “Bir elma yedim.” cümlesi verilebilir.
Şiirsel diksiyon: Bu, şiire yansıyan belirli bir temayla ilgili olan ve övgü dolu veya ahenkli bir ses yaratan lirik kelimelerle yönlendirilir. Şiirsel diksiyon, genellikle bazen bir ritim veya kafiyeye ayarlanan açıklayıcı bir dilin kullanılmasını içerir.
Diksiyon ile ilgili videolar
https://www.youtube.com/watch?v=tFtTpewu-BI
