Mona Roza Kimdir? Türk edebiyatının en önemli şairlerinden Sezai Karakoç‘un, 1950 yılında kaleme aldığı şiiri Mona Roza’nın hikayesini bilir misiniz? Sezai Karakoç’un henüz öğrenciyken yazdığı ve 1998 yılına kadar yayınlatmadığı bu şiir, adeta gizli sevdasının buruk bir sesidir.
İlginizi çekebilir: 19 Eylül Gaziler Günü Şiirleri!
Tek gül anlamına gelir. Sezai Karakoç’un dizelerinde Mona Roza diye seslendiği kişi ise mülkiyeden okul arkadaşı Gevye’li Muazzez Akkaya‘dır. Şiirin kime yazıldığı ile ilgili ünlü şair tek kelime etmese de, 14 kıtalık bu şiirin kıta başlarındaki harfler yan yana getirildiğinde “Muazzez Akkayam” adını oluşturduğu görülür.
Yıllardır bu konu ile ilgili birçok hikaye yazılıp çizilse de Muazzez Akkaya, Mona Roza şiirine esin kaynağı olduğunu hiç bilmedi. Bu sessiz sevda hakkında Muazzez Akkaya’nın kızı, şiirle ilgili bir gazeteye şunları söyledi;
“Annem Mülkiye’de okumuş. Öğrenciliğinde çok güzel bir kadınmış. Grace Kelly tipinde. Pingpong şampiyonu olmuş okulda. Bugün anneme Sezai Karakoç’un aşkını ve şiirini sordum annemin bu aşktan ve şiirden haberi olmamış ama şunu anımsıyor: Paltosunun cebinde şairi meçhul aşk şiirleri bulurmuş! Babamla evlenirken ona bu şiirlerden söz etmiş, babam da şiir yazmaya kalkışmış annem için ama tabii ki çocukça şiirler olmuş bunlar. Annem hazine avukatlığından emekli oldu. Maliye Bakanlığı’nda çalışırken babamla tanışıp aşk evliliği yapmışlar. 48 sene harika bir evlilikleri oldu. Maalesef geçen hafta babamı kaybettik.”
Aşk uzaktan güzeldi belki de, şairin şiirine söz oldukça…
İşte o dizeler…
Mona Roza Şiiri
Mona Roza siyah güller, ak güller.
Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak.
Kanadı kırık kuş merhamet ister.
Ah senin yüzünden kana batacak.
Mona Roza. Siyah güller, ak güller.
Ulur aya karşı kirli çakallar,
Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa.
Mona Roza bugün bende bir hal var.
Yağmur iğri iğri düşer toprağa,
Ulur aya karşı kirli çakallar.
Açma pencereni perdeleri çek,
Mona Roza seni görmemeliyim.
Bir bakışın ölmem için yetecek.
Anla Mona Roza ben bir deliyim
Açma pencereni perdeleri çek.
Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi,
Bende çıkar güneş aydınlığına.
Bir nişan yüzüğü bir kapı sesi.
Seni hatırlatır her zaman bana.
Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar,
Işıksız ruhumu sallar da durur.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.
Ellerin, ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor gibi.
Ellerinden belli olur bir kadın,
Denizin dibinde geziyor gibi.
Ellerin, ellerin ve parmakların.
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.
Saat on ikidir söndü lambalar
Uyu da turnalar girsin rüyana,
Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar.
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.
Akşamları gelir incir kuşları,
Konarlar bahçemin incirlerine.
Kiminin rengi ak kiminin sarı.
Ah beni vursalar bir kuş yerine.
Akşamları gelir incir kuşları.
Ki ben Mona Roza bulurum seni
İncir kuşlarının bakışlarında.
Hayatla doldurur bu boş yelkeni.
O masum bakışların su kenarında.
Ki ben Mona Roza bulurum seni.
Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza.
Henüz dinlemedin benden türküler.
Benim aşkım uymaz öyle her saza.
En güzel şarkıyı bir kurşun söyler.
Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza.
Artık inan bana muhacir kızı,
Dinle ve kabul et itirafımı.
Bir soğuk, bir mavi, bir garip sızı
Alev alev sardı her tarafımı.
Artık inan bana muhacir kızı.
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak,
Meyvalar sabırla olgunlaşırmış.
Bir gün gözlerimin ta içine bak
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış.
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak.
Altın bilezikler o kokulu ten
Cevap versin bu kuş tüyüne.
Bir tüy ki can verir gülümsesen,
Bir tüy ki kapalı geceye güne.
Altın bilezikler o kokulu ten.
Mona Roza siyah güller, ak güller.
Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak.
Kanadı kırık kuş merhamet ister,
Ah senin yüzünden kana batacak.
Mona Roza siyah güller, ak güller.
Gelin o muhteşem dizleri Sacit Onan’ın sesinden bir kez daha dinleyelim.
