Yaşlarını birbirlerine yakın olan iki kardeş, yaş farkı olan abla/ ağabeyi kardeş, ikiz kardeşler, kısacası hangi tür kardeşlik bağına bakarsak bakalım net bir şekilde görebileceğimiz bir durum: kardeşler arası çatışma, kıskançlık ve rekabet…
Çoğunlukla çocuklar ile en fazla vakit geçiren, bütün bu çatışmanın yükünü tek başına kaldırmak zorunda kalan, işi çok zor olan bir annedir. Anne çaresiz bir durumda, baba ise çemberin dışarısında, bu yüzden her zaman yaşanan olaylara müdahil olamamakta, peki kardeşler?
Aslına bakarsanız onların da işi pek fazla kolay değil. Bu dünyaya, bu aileye gelmeyi kendisi seçmemiş, öylece gelmiş, üstüne üstelik bir de her şeyi ortadan ikiye bölen birisi daha var. Odasını, oyuncağını, eşyası paylaşmak bir yere kadar tamam fakat annesi babasını paylaşmak var bir de!
Kardeşler Arası Çatışma Nasıl Önlenir?
Motive etmek amacı ile olsa, asla kardeşler arası kıyaslama yapmayın. Kıyaslama cümleleri kulağa hoş gelse bile, çocuklarda kaygı ve yetersizlik hissetme duygusunu arttırabilir. Onun yerine her çocuk adına yapılabilir hedefler belirleyin.
Kardeşlerin kendi güçlü yanlarını vurgulamaya özen verin. İnsanların hem güçlü hem de zayıf yönleri olabileceğini bilmeleri gereklidir. Bunu kendinizden de örnekler vererek de anlatabilirsiniz. Farklı alanlar, iyi olduğu alanları sıkça dile getirmeniz, onların özgüvenini destekler ve çatışmalı geçebilecek bir rekabet ortamının uzağında tutar.
Öfke duygusunu insanın içerisinde olan bir duygudur ve doğaldır. Çocuklarınız ne olursa olsun, evde yaşayan hiç bir kimsenin bir diğerine zarar verecek bir biçimde sözlü ya da fiziksel şiddet uygulanmasının kabul edilmeyecek olduğunu öğrenmesi gereklidir. Bu kurallar anne ve baba içinde geçerlidir.
Kavga esnasında vurma, tükürme, saç çekme gibi davranışları gördüğünüz zaman araya girerek müdahale etmelisiniz. Çocuklar, anne ve babasının bir otorite olduğunu ve onları her zaman birbirlerinden ayırabilecek güçte bir yetişkinin olduğunu bilmelidir.
Hiçbir durumda, aralarındaki meselenin ne olduğunu anlamadan onların hakemi olmamalısınız. Bir karar vermesi ve haklıyı haksızı belirlemesi adına geldikler bir anne ya da baba değil, eşit derecede dinleyen, anlamaya çalışan bireyler olun.
Sonuçta hata olduğu bir taraf olduğu zaman olsa bile, asla onu diğerinin gözünün önünde cezalandırmayan. Bu daha sonra kullanılacak bir koza dönüşebilir. Kısacası çocuğunuza ceza vermek her iki taraf içinde olumsuz olabilir.
Hep kavgalar ya da huzursuzluk ortamı dikkat çeker ancak iyi geçindikleri zamanları ödüllendirmek de bir o kadar önemli. Beraber oyun oynadıkları, yeni bir şeyler öğrendikleri, bir şeyler izledikleri, muhabbet ettikleri zamanları gözünüzden kaçırmayın. Sözlü olarak ya da hoşlarına gidebilecek başka şeyler ile ödüllendirin.
Paylaşmayı öğrenmeleri gerektiği kadar kendilerine ait oyuncak, kişisel alan ve eşya kavramlarını öğrenmelerinde bir o kadar önemli. Psikolojik gelişim, birey olarak özel hissetmek, zevklerin ve kişisel tercihlerin oluşması küçük yaşlarda başlamaya başlar.
Aile muhabbetleri düzenlemeye özen gösterin. Bütün aile üyelerinin toplandığı, kardeşlerden her birisinin kendisini ifade etme fırsatı bulduğu, herkesin birbirini dinlemiş olduğu bir paylaşım ortamı yaratılmalı.
Bu durumda anne ve baba objektif olmalı ve görüşlerini her iki taraf için de hitap edebilecek bir şekilde dile getirmelidir.
