Victor Hugo Kimdir?
Tam adı: Victor Marie Hugo
Doğum tarihi: 26 Şubat 1802
Doğum yeri: Besançon, Fransa
Ölüm tarihi: 22 Mayıs 1885
Ölüm yeri: Paris, Fransa
Ailesi: Joseph Léopold Sigisbert Hugo ,Sophie Trébuchet
Kardeşleri: Abel Joseph Hugo,Eugène Hugo
Eşi: Adèle Foucher (1822 yılında evlendi)
Çocukları:
- Leopold (doğumdan sonra öldü),
- Leopoldine (1824),
- Charles (4 kasım 1826),
- François-Victor (28 Ekim 1828),
- Adèle (24 Ağustos 1830)
Burcu: Balık
Victor Hugo kaç yaşında öldü : 83
Mesleği: Yazar, Şair (Romantik akımın lideri )
Aktif Yılları: 1818 ile 1885 yılları arası.
Hakkında
Klasik kitaplar arasında olan Sefiller’in yazarı ve Notre Dame’ın Kamburu yazarı olan Victor Hugo kimdir?
Tam adıyla Victor Marie Hugo, 26 Şubat 1802 tarihinde Besançon, Fransa’da dünyaya gelmiştir. Babası Joseph Léopold Sigisbert Hugo ,annesi ise Sophie Tréb ‘dir. Ailesinin üçüncü çocuğu olarak dünyaya gelmiştir.
Eğitimini , İspanya’daki bir aristokrat okulunda tamamladı. Lisede tamamladı ve daha sonrasında da günümüze kadar gelen büyük eserlerine hayat vermek için yazarlık yapmaya , edebiyata atıldı. Eğitimi sırasında soylu olmadığı için dışlanmıştı. Bu dışlanmanın sonucunda ileride siyasi görüşüne etki etti. Paris Hukuk Fakültesine kaydolmuştu ancak ailesinin ekonomik sorunları nedeniyle okulu okuyamadı.
Yazdığı şiirler kraliyet tarafından beğenildiğinden , maaşa bağlandı ve ekonomik sorunlarını çözmüş oldu .
Victor Hugo, 1824 yılında Fransız romantikler yayın organı olan La Muse Française dergisini kurmakla edebiyat serüvenine başlamış oldu. 1827 tarihinde Cromwell adlı oyunu yazdılar. 1930 tarihinde de Hernani adlı oyunla büyük bir ivme yakaladılar. Bu sayede hem ülkesinde hem de dünya çapında üne kavuşturan eser Hernani oldu.
Hugo, 1831 yılında Notre Dame’ın Kamburu adlı kitabını yazdı. Bundan 10 yıl sonra , Fransız Akademisine seçildi. 1845 tarihinde ise Soylular Meclisine aday gösterildi. Ülkede yaşanan devrim ayaklanmalarının etkisinde kaldı ve Cumhuriyetçilik akımını destekledi. Daha sonrasında 3.Napolyon askeri darbe yapmasının sonunda 1851 yılının sonunda sınır dışı edilir. İlk önce Brüksel’e gider. Ardından 1852 ile 1855 yıllarında Jersey‘de, Channel Adalarında kalır.1870 ‘de Fransa’ya dönene kadar Gurnsey’de sürgündeydi.
Hugo’nun babası Abel Joseph Hugo, Napolyon Bonapart‘un ordusunda general olarak görevdeydi. Görevi sırasında imparatorluğun en parlak dönemlerinde önemli görevler aldı ve yerine getirdi. Babasının bu başarıları ve bilinirliği sayesinde yurt dışına çıktı ve Madrid’de bir dönem valilik yaptı.Ancak annesi ve babasının aralarındaki sorunlar nedeniyle, bir dönem ailesiyle birlikte yaşadı.
Çocukluk aşkı Adèle Foucher ile 1822 yılında evlendi. Leopold (doğumdan sonra öldü),Leopoldine (1824),Charles (4 kasım 1826),François-Victor (28 Ekim 1828),Adèle (24 Ağustos 1830) adlarında çocukları vardır.
19 yaşındaki en sevdiği kızı Leopoldine, kocasıyla birlikte tekne kazasında boğuldu ve öldü. Bunun üstüne Hugo, büyük travma geçirdi ve psikolojik sorunlar yaşadı. Daha sonrasında da bunun üstüne, kızına hitaben şiirler yazdı. Yaşadığı sarsıntı ve kederi yazdığı À Villequier şiirinde betimledi. Misal Hugo’nun en ünlü şiiri dès l’aube kızının mezarına yaptığı bir ziyaretini konu alır.
Victor Hugo‘yu en ünlü yapan roman ise Sefiller’dir. Sefiller adlı kitabını 1862 yılında , Channel Adalarında yazmıştır.
Victor Hugo, o dönemde sanatçıların telif haklarını koruması yasasının destekçisi olmuştur. Senato ‘da olmasıyla birlikte meclise yasayı götürülmesinde ve kabul edilmesinde baş rol oynamıştır. Bunun dışında senato’dayken, idam cezalarının kaldırılması yönünde çalışmaları olmuştur. Sonucunda da başarılı olmuştur ve idam cezaları; hem Cenova’nın hem Portekiz’in hem de Kolombiya’nın anayasalarından çıkartılmıştır.
1868 yılında o çok sevdiği çocukluk aşkı ve eşi Adele’yi kaybetti. Ardından , 1871 ve 1873’te iki oğlu ard arda kaybetti. 1872 yılında önceden Amerika‘ya evlenmek için kaçan kızı Adèle dönmüş ama akıl sağlığını yitirmiş durumda geri dönmüştür. (Adam hangi biriyle uğraşsın ya) Bu hikayeyi 1975 yapımı The Story of Adele H. adlı filme ilham kaynağı olmuştur. 1833 yılında başlayan ve 50 yıl süren yasak aşkı metresi Juliette Drouet , 1883 yılında ölmüştür.
Victor Hugo , 83 yaşına geldiğinde yaşlanmış ve zatürre ile mücadele ediyordu. Hem yaşlılığa hem de zatürreye bünyesi kaldıramadı ve 22 Mayıs 1885‘de hayata gözlerini yumdu. Fransa’nın başkenti Paris’te düzenlenen cenaze töreninde 2 milyondan fazla seveni vardı.
Alexandre Dumas (Baba) ve Emile Zola ile aynı mezarlıkta yatmaktadır.
Victor Hugo’nun Kitapları
Victor Hugo’nun Şiirleri
- Odes et poésies diverses (1822; Odlar ve Çeşitli Şiirler)
- Nouvelles Odes (1824; Yeni Odlar)
- Odes et Ballades (1826; Odlar ve Baladlar)
- Les Orientales (1829; Doğulular)
- Les Feuilles d’automne (1831; Sonbahar Yaprakları)
- Les Chants du crépuscule (1835; Şafak Türküleri)
- Les Voix intérieures (1837; Gönülden Sesler)
- Les Rayons et les Ombres (1840, Işınlar ve Gölgeler)
- Les Châtiments (1853; Azaplar)
- Les Contemplations (1856; Düşünceler)
- La Légende des siècles (1859, 1877, 1883; Yüzyılların Efsanesi)
- Les Chansons des rues et des bois (1865; Sokak ve Orman Şarkıları)
- L’Année terrible (1872; Korkunç Yıl)
- L’Art d’être grand-père (1877; Büyük Baba Olma Sanatı)
- Le Pape (1878)
- La Pitié suprême (1879)
- L’Âne (1880)
- Religions et religion (1880)
- Les Quatre Vents de l’esprit (1881; Usun Dört Rüzgarı)
- La Fin de Satan (1886; Şeytanın Sonu)
- Toute la Lyre (ös 1888, 2 dizi; 1893, 1 dizi; Bütün Lir)
- Dieu (1891; Tanrı)
- Les Années funestes, 1852-1870 (ös 1898; Uğursuz Yıllar: 1852-1870)
Victor Hugo’nun Romanları
- Han d’Islande (1823; İzlanda Hanı)
- Bug-Jargal (1818)
- Nişanlıya Mektuplar (1821)
- Le Dernier Jour d’un condamné (1829; İdam Mahkûmunun Son Günü)
- Notre-Dame de Paris (1831; Notre Dame’ın Kamburu)
- Claude Gueux (1834)
- Les Misérables (1862; Sefiller)
- Les Travailleurs de la mer (1866; Deniz İşçileri)
- L’Homme qui rit (1869; Gülen Adam)
- Quatrevingt-treize (1874; Doksan Üç İhtilali)
Victor Hugo’nun Oyunları
- Cromwell (1827)
- Amy Robsart (1828)
- Hernani (1830; Hernani)
- Marion de Lorme (1831; Marion de Lorme)
- Le roi s’amuse (1832; Kral Eğleniyor)
- Lucrèce Borgia (1833)
- Marie Tudor (1833)
- Angelo, tyran de Padoue (1835; Padova Tiranı Angelo)
- Ruy Blas (1838; Ruy Blas)
- Les Burgraves (1843; Derebeyler)
- Théâtre en liberté (1886; Özgürlükte Tiyatro)