Ahmet Arif’in aşk mektupları; imkansızı, büyük sevgileri, gerçekliği anımsatır okuyanda. Sizler için seçtiğimiz mektuplar, Leyla Erbil‘e Ahmet Arif’in “Leylim Ley”ine yazılmıştır.
Ahmet Arif’in Aşk Mektupları: Gözlerinden Vazgeçilmez Ömrüm…
Ah yarı canım! Böyle kendine haksızlık etme, bana kıyma! Ben ki değil yalvarmak, kimselere rica bile etmedim. Bu, senin, hiçbir peygambere, hiçbir kahramana kısmet olmayan büyüklüğünden… Güzelliğinden… Kutlu ve saygıya layık oluşundandır. Yoksa, yalvarırım inan, kompliman, teselli vesaire değildir. Dediğim gibi, beni bırakma… Yoksa başımı belaya sokarım diye asıl ben korkuyorum.
Gerçek olan şu ki: Benim arkamdan ağlamanı değil istemek, düşünmek bile çıldırtıyor beni…
Ahmet Arif, yaşamı boyunca Leyla Erbil’i sevmiş, onu büyük bir umutsuzlukla beklemiştir. Her satırında aşk kokan mektuplarını yazarken belki de bu aşkın imkansızlığını hisseden Ahmet Arif, daha büyük bir tutku ile yazmaya, beklemeye ve sabretmeye devam etmiştir.
Ahmet Arif’in Aşk Mektupları: İster Dostum Ol İster Sevgilim, Yeter ki Hayatımda Ol
Ne olursa olsun Leyla! Bunlar mühim değil artık benim için. Benim için yalnız sen mühimsin. Bana kim ne derse desin hatta bir kıza bu kadar ehemniyet ve kıymet verdim diye bana kızanlar bile olsa, aldırmayacağım ama sen ister dostum ol, ister sevgilim. Yeter ki hayatımda ol.
Sen Leyla bana geldikçe sana ihtiyacım olacak. Senden başka hiçbir isteğim yok. Sen Leyla, bana her şeyi, her şeyi unutturabilirsin. Seni bu muazzam aşka layık gördükçe ben, her şeyi yenebilirim Leyla…
Ahmet Arif’in aşk mektupları karşısında Leyla Erbil, biraz merhamet biraz da acıma duygusu ile yaklaşır. Bu tutumdan rahatsız olan Ahmet Arif, “Bana dostça bile yaklaşsan, acımanı istemem” demiştir.
İncil Gibi, Tevrat Gibisin Leylim
Allah’tan ki sen varsın. Seni sade bir dost, bir sevgili, bir can parçam olduğun için değil; beni, bu garip ve tedirgin canı yaşama tutkusunu, umuttan aşktan ölümü unutturan güzelim sevdalardan yana o aziz duyulara, düşünlere sımsıkı bağlayan bir dünya olarak seviyorum.
İncil gibi, tevrat gibisin Leylim. Hilesiz, arık ve duru. Cihanda hiçbir kimse; dostunu, kardeşini, sevgilisini, -acısını, ülküsünü, eğilimini, benim seni sevdiğim gibi sevememiştir.
Esasen Ahmet Arif, Leyla Erbil ile tanıştığında ikisi de yalnızdır. Fakat, Leyla Erbil’in başkası ile evlenmesi, Ahmet Arif’i yıkmıştır. Evlenen Leyla Erbil, Ahmet’e dost kalabileceklerini söylediği için; her mektupta dostluktan bahseden bir mısraya rastlanır.
Aç Kaldım Susuz Kaldım
Terk etmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça…
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz uykusuz kaldım,
Terk etmedi sevdan beni…
Ahmet Arif’in aşk mektupları kadar şiirleri de çok konuşulur. Bu şiirlerden bir tanesi olan “Sevdan Beni” Funda Arar tarafından seslendirilmiştir.
