Nazım Hikmet Ran Sözleri!

Nazım Hikmet Ran, Türk edebiyatının unutulmaz, cesur yürekli şairlerinden biridir. Hayatını, edebiyata, sanatsal anlatıma, ilkeli aktarımlara ve tabi ki şiire adamıştır. Günlük hayatımızda ve sosyal medya aracılığıyla gördüğümüz, okuduğumuz ve hatta kullandığımız bir çok deyişin ya da sözün altında da bu değerli edebiyatçının imzası vardır.

İlginizi Çekebilir: Can Yücel Şiirleri ve Sözleri!

Evet, birbirinden anlamlı ve derin mısralar ile dolu şiirlerinin yanı sıra, söylediği sözlerle de hislerimize tercüman olmayı başarmış, hepimizi derin düşüncelere sevk etmiştir. Öyle ki bazı durumlarda, uzun uzun konuşup tartışmak yerine, hepimiz, yüreğe dokunacak cümleleri tercih etmekten yana olmuşuzdur. Tam da bu noktada, adeta yaralarımıza ilaç olan Nazım Hikmet, kalemini, yüreğiyle ve tecrübesiyle birleştiren özel bir isimdir.

İşte biz de bu yazımızda sizlere; o etkileyici, büyüleyici, yüreğimize ses olan ve büyük manalar barındıran sözlerden bazılarını aktarıyor olacağız. Konuya ilişkin videolara ise yazımızın son bölümünde ulaşabilirsiniz.

Nazım Hikmet Ran Sözleri!

Pişman değilim yaşadıklarımdan, öfkem belki de yaşayamadıklarımdan.
Geçtim putların ormanından baltalayarak, ne de kolay yıkılıyorlardı.
Bazen önemli olmamalı gidecek olan ya da gelmeyen. Çünkü bazen, başlaman gerekir her şeye yeniden.
Hoş geldin! Biz bıraktığın gibiyiz. Ustalaştık biraz daha taşı kırmakta, dostu düşmandan ayırmakta.
Bir meltem olacak rüzgârım dahi kalmadı benim. Dağlara çarptım her esişimde. Yollara küfrettim her gidişinde. -Nazım Hikmet Ran
Pişman değilim! Sadece dön bak arkana; ne için, nelerden vazgeçtin? Neler dururken, sen neyi seçtin.
Gerçek yaşamdan kaçan ve onunla bağıntısız konuları işleyen kimse, saman gibi anlamsızca yanmaya yargılıdır.
Yalnızlık insana çok şey öğretirmiş. Ama sen gitme, ben cahil kalayım. – Nazım Hikmet Ran
Her gelen sevmez ve hiçbir seven gitmez unutma. Bil ki; giden dönüyorsa sevdiğinden değil, kaybettiğindendir aslında!
Sevdiğin müddetçe ve sevebildiğin kadar, sevdiğine her şeyini verdiğin müddetçe ve verebildiğin kadar gençsin.
Benim sevdasında bencil; ama yüreğinde sağlam sevdiğim. Aklıma gelişini seveyim: ne güzel darma duman ediyorsun beni.

Aşkın bu denli sıradan olmadığına inanıyorum ben. Önce sıradanları yaşayacaksın ki, gerçek olanı anlayabilesin.
Artık şaşırtmıyor beni dostun kahpeliği, elimi sıkarken sapladığı bıçak. Nafile, artık kışkırtamıyor beni düşman. – Nazım Hikmet Ran
Hani derler ya ben sensiz yaşayamam diye işte ben onlardan değilim ben sensiz de yaşarım; ama seninle bir başka yaşarım.
Evet. Belki umudum kalmadı geleceğimden; ama asla pişman değilim geçmişimden. – Nazım Hikmet Ran
Kelebek misalidir aşk; anlamayana ömrü günlük, anlayana bir ömürlük!
Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması. ‘Ben’ deyip susması, ‘sen’ deyip ağlamaklı kalması…
Kimselere anlatamadım. Kendime bile, ola ki ağzımdan kaçırır, bir daha tutamam seni.
Ne ben sana kızarım, ne de zatın zahmet edip bana kuşsun. Artık seninle biz, düşman bile değiliz.
Ne kadar seviyorsun dersen; o kadar işte. Tavanı kadar sokağın ve dibi kadar cehennemin.
İşin en aşağılık tarafı şu ki yavrum, galiba yalnızlığa alışıyorum. – Nazım Hikmet Ran
Umuda bin kurşun sıksa da ölüm, unutma! Umuda kurşun işlemez gülüm.
Bir gülüşün ateşiyle yakmasını biliriz ölümün önünde sigaramızı.
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine…